ความเหงา ทำให้เราไม่เคยจากกัน
ยังคงคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียวขึ้นมาเมื่อไร
ก็เหมือนในหัวใจมันถูกเตือน
พยายามจะไม่คิดถึงเธอ
พยายามไม่เผลอ ไม่ไหวหวั่น
เรื่องราวของเราจบ
จากนี้จะไม่พบกัน
ต้องไม่กลับไปมอง
เมื่อมันแพ้ก็แค่สตรอง
รักที่หมดเวลา
ก็น่าจะรู้ เขาไม่กลับมา
แต่เก็บความทรงจำ ไว้มากมาย
ดั่งคำสาปร้าย ไม่ให้ลืม
เขาไม่รู้ทำไม
ความเหงา ทำให้เราไม่เคยจากกัน
ยังคงคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียวขึ้นมาเมื่อไร
ก็เหมือนในหัวใจมันถูกเตือน
ให้รักและพบเธอในโลกเสมือน
ที่คงมีแค่เรา สร้างขึ้นมา
ต้องเห็นหน้าเธอ ผ่านหยดน้ำตา
ที่เอื้อมมือไปคว้า ก็ไม่ได้เจอ
ไม่ใช่เรื่องจริง และไม่ใช่ความฝัน
คือความอ่อนแอ และคงเป็นแค่นั้น
เธอไปอยู่ไหนแล้ว เรายังเจ็บอยู่ที่เดิม
ในเวลาที่เหงา เรื่องเก่า ยังซ้ำเติม
คนที่ไม่แคร์ เราไปแคร์เขา ทำไม
กลายเป็นคำถาม แต่ไม่รู้ต้อง ถามใคร
ยิ่งลืม ยิ่งจำ
ถูกคำสาปร้าย ไม่ให้ลืม
เขาไม่รู้ทำไม
ความเหงา ทำให้เราไม่เคยจากกัน
ยังคงคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียวขึ้นมาเมื่อไร
ก็เหมือนในหัวใจมันถูกเตือน
ให้รักและพบเธอในโลกเสมือน
ที่คงมีแค่เรา สร้างขึ้นมา
ต้องเห็นหน้าเธอ ผ่านหยดน้ำตา
ที่เอื้อมมือไปคว้า ก็ไม่ได้เจอ